زیر شمشیر غمش رقص کنان باید رفت کانکه شد کشته ی او نیک سرانجام افتاد
در محضر حضرت دوست پاکباخته وخودساخته گردن تسلیم و رضا به تیغ عشق اله باید سپرد و از این سرای فنا و ابتلا به کوی بقا و صفا رخت بربست.
